Wiktymologia kryminalna
Dopiero w XX wieku zaczęto się zajmować systematycznie problematyką ofiary przestępstwa. Pojawiły się poglądy o konieczności systemowego spojrzenia na osobę sprawcy, ofiarę i czyn. Dużą rolę w tym całościowym ujęciu teorii zachowań przestępczych odegrała koncepcja symbolicznego interakcjonizmu Georga H. Meada (1863-1931), w której szeroko uwzględniono zagadnienia wpływu postrzegania
partnera oraz przypisywanego mu znaczenia na własne zachowanie.W 1979 r. w Münster założono Światowe Towarzystwo Wiktymologii (The World Society of Victimology), które uzyskało status organu konsultacyjnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i Rady Europy. W następnych latach powstały krajowe towarzystwa wiktymologii w Australii, Brazylii, Grecji, Indiach, Japonii i Południowej Korei. Od 1973 r. co trzy lata są organizowane międzynarodowe sympozja. Pierwsze odbyło się w Jerozolimie, a kolejne między innymi w: Bostonie (1976), Münster (1979), Tokio/Kioto (1982), Zagrzebiu (1985), Jerozolimie (1988), Rio de Janeiro (1991), Adelaide (1994) oraz Amsterdamie (1997).Wiktymologia ewoluuje nie tylko w Stanach Zjednoczonych, lecz także w Europie. Wiele prac na jej temat ukazało się w Izraelu, jak również w Ameryce Środkowej i Południowej, Indiach, Australii i Japonii, publikowane są też czasopisma, np. "International Review of Victimology" USA, "Japanese Journal of Victimology", "Victimology" Cordoba/Argentyna, "Journal of Australasian Society of Victimology". Na rozwój wiktymologii kryminalnej wpływa europejskie prawo karne. W Polsce znaczącymi wydarzeniami były ogłoszenie Polskiej Karty Praw Ofiary z 2000 r. oraz przyjęcie Krajowego Programu na Rzecz Ofiar Przestępstw, opracowanego w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich w 2004 r.
Zobacz pełny opis| Odpowiedzialność: | Brunon Hołyst. |
| Hasła: | Kryminologia Ofiary przestępstw Prawo międzynarodowe Przestępczość Psychologia Wiktymologia Monografia |
| Adres wydawniczy: | Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 2021. |
| Wydanie: | Wydanie V - II wydanie w PWN. |
| Opis fizyczny: | 657 stron : wykresy ; 25 cm. |
| Uwagi: | Poprzednie wydania pt.: Wiktymologia. Zawiera teksty aktów prawnych. Bibliografia, netografia na stronach 550-562. Wstęp równolegle w języku polskim i angielskim. |
| Forma gatunek: | Książki. Publikacje fachowe. Publikacje naukowe. |
| Dziedzina: | Prawo i wymiar sprawiedliwości |
| Zakres czasowy: | 1948-2021 r. |
| Powstanie dzieła: | 2021 r. |
| Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
| Dodaj recenzje, komentarz |
- STRUKTURA KSIĄŻKI
- Wiktymologia kryminalna – przegląd problemów
- Criminal Victimology – abstract
- Rozdział 1. Ogólne zagadnienia wiktymizacji kryminalnej
- 1. Teoretyczne perspektywy wiktymizacji kryminalnej
- 2. Rozwój wiktymologii kryminalnej
- 3. Potencjał wiktymogenny i podatność wiktymizacyjna
- 4. Badania wiktymizacyjne
- 5. Klasyfikacja ofiar przestępstw
- 6. Płeć a wiktymizacja kryminalna
- 7. Powtórna i wielokrotna wiktymizacja
- Rozdział 2. Zakres i skutki wiktymizacji kryminalnej
- Rozdział 3. Strach przed przestępczością
- Rozdział 4. Nowy model ofiary przestępstwa
- Rozdział 5. Związki ofiary ze sprawcą przestępstwa
- 1. Model ofiary
- 2. Relacje między ofiarą a sprawcą
- Rozdział 6. Ofiara sprawcą przestępstwa
- Rozdział 7. Wiktymizacyjne aspekty przestępczości terrorystycznej
- Rozdział 8. Przestępczość narkotykowa
- Rozdział 9. Handel ludźmi
- Rozdział 10. Nadużycie władzy
- Rozdział 11. Seksualne wykorzystanie dzieci
- 1. Rozmiary zjawiska
- 2. Pedofilia
- 3. Stan psychiczny i fizyczny dziecka wykorzystywanego seksualnie
- 4. Nadużycia seksualne w sieci
- 5. Kobiety jako sprawczynie nadużyć seksualnych wobec dzieci
- 6. Eksploatacja seksualna dzieci
- Rozdział 12. Korupcja
- Rozdział 13. Wiktymologia zachowań nieumyślnych
- 1. Ryzyko – jego definicje i postrzeganie
- 2. Ruch drogowy – działania prewencyjne
- 3. Przeciążenie pracą i jego skutki
- 4. Deprywacje, przeciążenia, zagrożenia
- 5. Strategie radzenia sobie ze stresem
- Rozdział 14. Policjanci jako ofiary postaw agresywnych
- Rozdział 15. Wiktymologia penitencjarna
- 1. Przepełnienie więzień
- 2. Samobójstwa
- 3. Zjawisko przestępczości i wiktymizacji w zakładach karnych w niektórych państwach
- 4. Członkowie rodziny osób uwięzionych
- 5. Podkultura więzienna w polskich zakładach penitencjarnych
- Rozdział 16. System pomocy ofiarom przestępstw
- 1. Obowiązek państwa wobec pokrzywdzonego
- 2. Kompensacja dla ofiar przestępstw w niektórych państwach
- 3. Ofiara w systemie restytucji
- 4. Fundacja Pomocy Ofiarom Przestępstw
- 5. Doradztwo ofiarom przestępstw – psychoterapia
- 6. Polityka państwa wobec ofiar przestępstw
- 7. Działania policji na rzecz ofiar przestępstw
- 8. Rola wolontariatu w pomocy ofiarom przestępstw
- 9. Pomoc ofiarom przestępstw w Stanach Zjednoczonych
- Rozdział 17. Mediacja między ofiarą a sprawcą przestępstwa
- Literatura uzupełniająca
- ANEKS
- Powszechna Deklaracja Praw Człowieka zaakceptowana i proklamowana w Rezolucji Zgromadzenia Ogólnego 217 A (III) z dnia 10 grudnia 1948 r.
- Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych otwarty do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r.
- Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzona w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmieniona następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełniona Protokołem nr 2
- Deklaracja podstawowych zasad wymiaru sprawiedliwości odnoszących się do ofiar przestępstw i nadużyć władzy. Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ 40/34 z dnia 29 listopada 1985 r. (ONZ 85)
- Europejska Konwencja o kompensacji dla ofiar przestępstw popełnionych z użyciem przemocy z dnia 24 listopada 1983 r.
- Konwencja o prawach dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r.
- Europejska Konwencja o wykonywaniu praw dzieci, sporządzona w Strasburgu dnia 25 stycznia 1996 r.
- Zalecenie nr R (85) 11 Komitetu Ministrów dla Państw Członkowskich w sprawie pozycji ofiary w ramach prawa i procesu karnego (przyjęte przez Komitet Ministrów dnia 28 czerwca 1985 r. na 387. posiedzeniu Przedstawicieli Ministrów)
- Zalecenie nr R (87) 21 Komitetu Ministrów dla Państw Członkowskich w sprawie pomocy dla ofiar i zapobiegania wiktymizacji (przyjęte przez Komitet Ministrów dnia 17 września 1987 r. na 410. posiedzeniu Przedstawicieli Ministrów)
- Zalecenie nr R (2000) 11 Komitetu Ministrów do państw członkowskich w sprawie przeciwdziałania handlowi ludźmi w celu wykorzystania seksualnego (przyjęte przez Komitet Ministrów w dniu 19 maja 2000 r. na 710. posiedzeniu Zastępców Ministrów)
- Rekomendacja nr R (97) 13 [Ministrów dla państw członkowskich] odnosząca się do zastraszania świadków i prawa do obrony z dnia 10 września 1997 r.
- Rekomendacja Komitetu Ministrów Rec(2006)8 w sprawie pomocy dla ofiar przestępstw z dnia 14 czerwca 2006 r.
- Decyzja ramowa Rady z dnia 15 marca 2001 r. w sprawie pozycji ofiar w postępowaniu karnym (2001/220/WSiSW)
- Dyrektywa Rady 2004/80/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. odnosząca się do kompensaty dla ofiar przestępstw
- Rezolucja nr 2 o sprawiedliwości przyjaznej dla dzieci z dnia 26 października 2007 r. MJu-28(2007)Resol. 2E
- Polska Karta Praw Ofiary
- NIESKRADZIONE.PL: SZEŚĆ PRZYKRYCH KONSEKWENCJI KRADZIEŻY TOŻSAMOŚCI
- POMIAR STRACHU PRZED PRZESTĘPCZOŚCIĄ
- WSPÓŁCZESNE OBLICZE TERRORYZMU W UNII EUROPEJSKIEJ
- TORTURY, MALTRETOWANIE I PRZESTĘPCZE NADUŻYCIA WŁADZY
- PRZESTĘPSTWA SEKSUALNE WOBEC DZIECI KOŃCZĄCE SIĘ ZABÓJSTWEM
- OFIARY POŚCIGÓW POLICYJNYCH
- USTALANIE CZYNNIKÓW RYZYKA SAMOUSZKODZEŃ WIĘŹNIÓW
- IDENTYFIKACJA WIĘŹNIÓW SKŁONNYCH DO PRZEMOCY
- PROGRAM POMOCY OSOBOM POKRZYWDZONYM NA LATA 2019–2024
- WYRÓWNANIE KRZYWD OFIAROM PRZESTĘPSTW PRZEZ SPRAWCÓW
- OCHRONA ŚWIADKA NIELETNIEGO
- POMOC OFIAROM PRZESTĘPSTW W JAPONII
- DOSTĘP DO WYMIARU SPRAWIEDLIWOŚCI W PRAWIE EUROPEJSKIM
- POMOC MINISTERSTWA SPRAWIEDLIWOŚCI DLA OSÓB DOTKNIĘTYCH PRZEMOCĄ
- AMERYKAŃSKI PROGRAM ZAPEWNIENIA BEZPIECZEŃSTWA ŚWIADKOM
Zobacz spis treści
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
